Hodowla lasu

Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Użytkowanie lasu

Użytkowanie lasu to korzystanie z jego zasobów – pozyskanie drewna, zbiór płodów runa leśnego, zbiór roślin lub ich części na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, pozyskanie choinek, eksploatacja kopalin i wiele innych. Leśnicy umożliwiają społeczeństwu korzystanie z darów lasu, ale w sposób zapewniający mu trwałość.

Urządzanie lasu

Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL). Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane decyzją Ministra Środowiska.

Łowiectwo

W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.

Asset Publisher Asset Publisher

Back

Jak dobrze przygotować się do sezonu dokarmiania ptaków?

Jak dobrze przygotować się do sezonu dokarmiania ptaków?

Zima to czas, w którym ptaki wymagają szczególnej troski i pomocy ze strony człowieka. Trzeba jednak pamiętać, żeby przed rozpoczęciem dokarmiania przemyśleć kilka istotnych spraw.

Dokarmiając ptaki zimą koniecznie trzeba robić to regularnie i wykładać karmę w tych samych miejscach całą zimę. Ptaki szybko przyzwyczają się do źródła pokarmu i zaprzestanie dokarmiania może stać się dla nich tragiczne w skutkach.

Ważną rzeczą jest regularne czyszczenie karmników z pozostałości ziarna i odchodów. Jeśli wiesz, że nie znajdziesz na to czasu – polecamy wywieszanie ptasich pyz. Są wygodniejsze w „obsłudze” :)

Dobrze jest zadbać o właściwą konstrukcję karmników. Pożywienie wykładane ptakom, nie powinno być z niego wydmuchiwane przez wiatr oraz w żadnym wypadku nie powinno zamoknąć. Karmniki powinny także zapewniać możliwość łatwego lądowania i ucieczki w przypadku zagrożenia.

Bardzo ważną sprawą jest lokalizacja karmnika. Najlepsze miejsce to takie, do którego nie dostaną się nieproszeni goście oraz takie, do którego my jako dokarmiający, nie będziemy musieli przemierzać dużej odległości – chyba, że ktoś lubi :)

Kaczki, kurki wodne i  łabędzie, czyli ptaki wodne, chętnie będą jadły ziarna zbóż, drobno krojone warzywa oraz kukurydzę, trzeba przy tym pamiętać, że powinny być dokarmianie w czasie, gdy zamarza większość zbiorników wodnych.

Sikory, kosy kwiczoły, wróble, dzwońce, trznadle i dzięcioły chętnie zjedzą surową, ale niesoloną słoninę, łuskane orzechy, ziarna słonecznika, mrożone porzeczki, aronię, owoce dzikiego bzu, suszone, drobne rodzynki, płatki owsiane czy proso.

Dobrym sposobem jest zatopienie ziaren w niesolonym łoju lub smalcu. Jeśli wywieszacie słoninę, pamiętajcie, że nie może wisieć dłużej niż dwa tygodnie. Nawet jeśli ptaki jej nie zjedzą trzeba ją wyrzucić, gdyż po tym czasie jest już zjełczała.

Ważna sprawa – należy pamiętać, aby absolutnie nie karmić ptaków produktami z solą, np. boczkiem, solonymi orzeszkami czy słonecznikiem, gdyż zimą ptaki mają utrudniony dostęp do wody pitnej.

Kolejna bardzo ważna sprawa – ptaków nie należy dokarmiać pieczywem, gdyż może to prowadzić do chorób układu pokarmowego.

 

tekst: Teresa Wróbel