Asset Publisher Asset Publisher

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Zauważyłeś pożar alarmuj !!!

Punkt Alarmowo Dyspozycyjny

numer telefonu: 17 747 69 87

 

Ochrona lasu stanowi ważną cześć racjonalnej gospodarki leśnej, polegającą na identyfikacji zagrożeń i stosowaniu skutecznych metod ochrony lasu. Realizowane to jest przez ciągły monitoring zagrożeń środowiska leśnego. Naczelną zasadą jest wzmacnianie naturalnej odporności ekosystemów leśnych. Dąży się do dostosowania składu gatunkowego drzewostanów do warunków siedliskowych, oraz zwiększenia ich zróżnicowania przez wprowadzenie jak największej ilości gatunków drzew i krzewów domieszkowych. Zadanie to ciągle jest realizowane w ramach racjonalnie prowadzonej gospodarki leśnej polegającej na właściwym wykonywaniu zabiegów hodowlanych i racjonalnym użytkowaniu lasu.
Bezpośrednie czynności związane z ochroną lasu są uwarunkowane szczegółowymi instrukcjami opracowanymi w oparciu o znajomość praw biologicznych i o doświadczenia praktyki. Prowadzi się szereg obserwacji, pozwalających na prawidłowe prognozowanie i organizację akcji ochronnych oraz usuwania ewentualnych skutków różnego rodzaju klęsk.
Lasy Nadleśnictwa Mielec narażone sa na działanie szeregu czynników biotycznych (gradacje owadów, szkody od zwierząt łownych i chronionych, grzyby pasożytnicze itp.), czy też abiotycznych ( pożary, śniegi, wiatry).

Zagrożenie lasu ze strony szkodliwych grzybów:

W drzewostanach popoligonowych (Leśnictwa Szydłowiec, Mościska, Cyranka), stwierdzono uszkodzenia spowodowane przez grzyby korzeniowe, tj. korzeniowiec wieloletni, opieńki. Największe nasilenie szkód wystąpiło w oddz. 221Aa. Potencjalnie zagrożonych jest ok. 400 ha drzewostanów. W związku z powstaniem luk na częśći drzewostanów drzewostanów prowadzona jest przebudowa.  
 Uprawy sosnowe zostały w dużym stopniu  opanowane przez osutkę sosny, szczególnie w leśnictwach  Pateraki i Szydłowiec. Zjawisko to występuje w Nadleśnictwach cyklicznie co kilka lat.

Zagrożenie drzewostanów ze strony szkodliwych owadów.

W 2006 i 2007 roku drzewostany popoligonowe w Leśnictwach Szydłowiec i Cyranka, zostały zaatakowane przez opaślika sosnowca. Przeprowadzony w 2007 roku zabieg ograniczenia populacji szkodnika poprzez oprysk sprzętem lotniczym na powierzchni 348 ha, spowodował zdecydowane zmniejszenie zagrożenia.
Uprawy sosnowe osłabione przez osutkę  są uszkodzone przez smolika znaczonego. Szkody o różnym stopniu nasilenia dochodzącym do 70% powstały na powierzchni około 50 ha, szczególnie w Leśnictwach Szydłowiec i Pateraki. Należy liczyć się z możliwością powiększania się szkód spowodowanych przez tego szkodnika.
W drzewostanach położonych w sąsiedztwie kombinatu drzewnego „Kronospan" w Mielcu obserwuje się szkody polegające na przystrzyżeniu koron sosny, spowodowane żerem regeneracyjnym cetyńców. Nie stwierdza się natomiast wzmożonego wydzielania się posuszu.
W młodnikach olchowych w występują szkody spowodowane przez krytoryjka olchowca i hurmaka olchowca, a w uprawach sosnowych co roku występują szkody spowodowane przez szeliniaka sosnowca.

 

Szkody w drzewostanach wyrządzone przez zwierzynę. 

Szkody powodowane przez zwierzynę stanowią duży problem w Nadleśnictwie Mielec. Co roku inwentaryzuje się szkody w uprawach i młodnikach na powierzchni ok. 300 ha. Pomimo stosunkowo dużego rozmiaru wykonywanych zabezpieczeń (grodzenie siatką, zabezpieczanie chemiczne) oraz stopniowym ograniczaniem populacji zwierzyny, w dalszym ciągu poziom szkód jest wysoki.
Biorąc pod uwagę istniejące zagrożenia Nadleśnictwo prowadzi szereg działań ochronnych:
 - chroni pożyteczną faunę przez zawieszanie budek lęgowych dla ptaków, ochronę  i grodzenie mrowisk, dokarmianie zwierzyny leśnej i ptaków.
- monitoruje rozwój szkodliwych organizmów leśnych i ewentualnie ogranicza ich liczebności,
 - chroni młode pokolenia lasu przed szkodami wyrządzanymi przez zwierzynę łowną - grodzenia upraw, palikowanie drzewek, stosowanie repelentów,
- porządkuje  lasy ze śmieci - odbywa się na bieżąco oraz w czasie różnych akcji - Czysty las, Sprzątanie świata.
Duże szkody polegające na podtapianiu drzewostanów są powodowane przez bobry, które zostały tutaj introdukowane kilkanaście lat temu. Gatunek ten doskonale zaaklimatyzował się i jego populacja szybko rośnie.

 

Szkody w drzewostanach wyrządzone przez czynniki abiotyczne. 

W 2009 roku Nadleśnictwo poniosło znaczne straty w związku z okiścią. Zostało zniszczone wiele upraw i młodników, a także starszych drzewostanów, szczególnie dębowych. Straty w uprawach i drzewostanach wyrządzają też powodzie i wichury nawiedzające Nadleśnictwo raz na kilka lat.
Poważnym zagrożeniem dla lasów Nadleśnictwa Mielec są również pożary.
W latach 2003–2012 powstało 40 pożarów lasu, które objęły powierzchnie ok. 36 ha. Najtragiczniejszy w skutkach pożar wybuchł 27 marca 2012 r. i pochłonął 16 ha młodników leśnictwa Czajkowa.
Lasy nadleśnictwa są szczególnie zagrożone pożarami w okresie wiosenno-letnim ze względu na przeważającą ilość drzewostanów sosnowych młodszych klas wieku oraz występowanie ich w pobliżu dużego ośrodka miejskiego, co wpływa na wzmożoną penetrację środowisk leśnych. Zagrożenie pożarowe zwiększone jest również dużą ilość  siedlisk borowych, które zajmują 74 % lasów.
Nadleśnictwo Mielec posiada  środki służące jak najszybszemu i skutecznemu wykryciu pożaru oraz  pomagające jego ugaszeniu. Do środków tych należy m.in.:
- obserwacja z dwóch współpracujących ze sobą dostrzegalni telewizyjnych znajdujących się w leśnictwie Cyranka  oraz  w leśnictwie Ostrowy. Samoloty ZUA Mielec patrolują 10 Nadleśnictw nizinnych wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie.  Administracja nadleśnictwa nawiązała kontakt z Aeroklubem Mieleckim, aby samoloty ćwiczebne pomagały przy wykrywaniu i lokalizacji pożarów lasu.
Wczesne wykrycie pożaru  i szybkie organizowanie akcji zapewnia łączność przewodowa i radiowa. Na terenie nadleśnictwa występuje 12 szt. naturalnych  i sztucznych przeciwpożarowych zbiorników wodnych, do których doprowadzone są drogi dojazdowe. Sieć dróg pożarowych pozwala na szybkie dotarcie jednostek straży pożarnej do miejsca powstania pożaru.
Nadleśnictwo Mielec współpracuje również z jednostkami PSP, OSP, Policją i Zakładami Usług Leśnych w celu zmniejszenia zagrożenia pożarowego lasów. W ramach tej współpracy prowadzone są akcje propagandowe w gminach, szkołach i lokalnych mediach.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Nasze lasy

Nasze lasy

Nadleśnictwo Mielec obejmuje swoim zasięgiem lasy znajdujące się na wschód od Mielca...

Nadleśnictwo Mielec składa się z jednego obrębu leśnego Mielec. Organizacyjnie podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie (Ryc.1).

Ryc.1 Położenie administracyjne Nadleśnictwa względem województwa podkarpackiego.

Powierzchnia Nadleśnictwa wg stanu na dzień 01.01.2013r. wynosi 9255,85 ha.
Lasy Nadleśnictwa Mielec leżą na terenie województwa podkarpackiego, w powiecie mieleckim i kolbuszowskim oraz sześciu gminach: Cmolas, Majdan Królewski, Niwiska, Gawłuszowice, Mielec, Tuszów Narodowy i na terenie miasta Mielec (Ryc.2).

Ryc.2 Położenie administracyjne oraz zasięg terytorialny Nadleśnictwa Mielec.

Nadleśnictwo podzielone jest na 7 leśnictw: Cyranka, Czajkowa, Mościska, Ostrowy, Pateraki, Szydłowiec, Malinie (Ryc.3).

Ryc.3 Rozmieszczenie poszczególnych leśnictw na terenie Nadleśnictwa.

Lasy Nadleśnictwa są pozostałością dawnej Puszczy Sandomierskiej, według regionalizacji przyrodniczo – leśnej leżą w:

-   Krainie VI Małopolskiej;

-   Dzielnicy 10 Niziny Sandomierskiej;

-   Mezoregionie Puszczy Sandomierskiej.

Do głównych rzek będących w zasięgu Nadleśnictwa należy rzeka Wisła (jest to ciek
I rzędu) oraz rzeki Trześniówka i Babulówka (są to cieki II rzędu). Do cieków III rzędu należą potoki: Smarkata, Kozieniec, Jamnica, Złota oraz Szydłowiec. Dopływy w/w potoków stanowią kanały i rowy należące do IV rzędu cieków.

Obszar Nadleśnictwa stanowi teren w przeważającej części równinny z niewielkimi wzniesieniami w środkowej i południowo – wschodniej jego części. Od zachodu i północy otacza go dolina Wisły i Wisłoki, na południu i wschodzie znajduję się niewielkie wzniesienie morenowe związane z zasięgiem zlodowacenia krakowskiego. Wysokość n.p.m. zawiera się w przedziale od 100 do 250m.

Klimat omawianego obszaru zaliczany jest do klimatu podgórskich nizin i kotlin. Średnia temperatura roczna wynosi 8,3 ºC, średnia długość okresu wegetacyjnego - 220 dni, zaś średnia suma opadów rocznych - 625mm.

Dominującymi wiatrami są wiatry z kierunków zachodnich, południowo–zachodnich i południowych. Wiatry silne ( od > 15m/s do > 10 m/s) występują około 20 dni w roku.

Podłoże obszaru Nadleśnictwa tworzą skały okresu mioceńskiego przykryte czwartorzędowymi utworami powierzchniowymi. Stanowią je różnej miąższości piaski, rzadziej żwiry różnego pochodzenia. Pod wpływem szaty roślinnej oraz w wyniku oddziaływania klimatu i określonych stosunków wodnych wykształciły się różne typy gleb (Ryc.4).

                  Ryc.4 Udział procentowy głównych typów gleb na terenie Nadleśnictwa. [Operat Urządzania…2003]  

Na terenie Nadleśnictwa przeważają umiarkowanie ubogie i umiarkowanie żyzne (91,62%), świeże i wilgotne (96, 09%) siedliska leśne, stwarzające dogodne przyrodnicze warunki do produkcji leśnej, głównie dla sosny.

Pewien wpływ na stan siedlisk ma proces przywracania lasów na grunty porolne oraz na terenach uszkodzeń przemysłowych – lasy Nadleśnictwa znajdują się w strefie słabych uszkodzeń (I strefa), a przez 20 lat występowała tu również II strefa uszkodzeń.

Teren Nadleśnictwa Mielec jest dość jednolity pod względem składu gatunkowego drzewostanów. Większość stanowią bory mieszane i uboższe warianty lasów mieszanych, które zasadniczo różnią się tylko stosunkiem udziału sosny i dębu.

Główne typy siedliskowe lasu na terenie Nadleśnictwa to BMśw, BMw oraz LMw (Ryc.5). Sporadycznie występuje Bśw, LMb, Ol, LMśw.

Ryc.5 Udział procentowy typów siedliskowych lasu na terenie Nadleśnictwa. [Operat 	Urządzania…2003]

Głównym gatunkiem lasotwórczym jest sosna zwyczajna, zajmująca 86% powierzchni. Brzoza, dąb, olsza stanowią jej uzupełnienie, sporadycznie występuje także: świerk, jodła
i grab.

Drzewostany w wieku powyżej 100 lat zajmują łącznie powierzchnię 404,14 ha. Dominują w nich starodrzewy sosnowe występujące na powierzchni 335,53 ha. Poza nimi występują jeszcze drzewostany dębowe i olchowe zajmujące odpowiednio 56,82 ha i 11,79 ha powierzchni (Ryc.6).

    %

Ryc.6 Udział procentowy poszczególnych 100-letnich drzewostanów na terenie Nadleśnictwa.

Najstarszymi i najcenniejszymi drzewostanami są dębiny stanowiące trzon rezerwatu częściowego „Pateraki". Wiek ich waha się w granicach 117 - 142 lat. (pojedynczo występują tam dęby starsze - nawet 160-cioletnie).

        

Fot.1 Wejście do rezerwatu „Jaźwiana Góra"

Gospodarstwem specjalnym objęto w całości rezerwaty (Fot.1) i lasy stanowiące ostoje zwierząt chronionych. Objęto nim również lasy wodochronne na siedliskach BMb i LMb oraz lasy wodochronne znajdujące się w wyznaczonej przez wojewodę podkarpackiego strefie ochronnej ujęć wody.

Fot.2 Fragment rzeczki Smarkata na terenie Nadleśnictwa w Leśnictwie Ostrowy

Od dawna znana jest rola lasów w kształtowaniu stosunków wodnych - lasy wodochronne mają największy udział (43,4 %) w lasach ochronnych. Działają one regulująco na stany wód podwyższając niskie i obniżając wysokie. Są to głównie drzewostany rosnące na siedliskach wilgotnych, wzdłuż rzek i innych cieków wodnych oraz otaczające bagna i torfowiska. Lasy wodochronne chronią także zasoby wód podziemnych.

Lasy stanowiące ostoje zwierząt chronionych (0,2 %) są to stare drzewostany sosnowe położone w środku dużych kompleksów leśnych stanowiące strefę ochronną miejsc bytowania zwierząt podlegających ochronie gatunkowej. Poza obszarami objętymi ochroną rezerwatową największą koncentracją elementów przyrodniczych charakteryzują się drzewostany położone nad rzeczką Smarkata (Fot.2). Są to drzewostany, głównie starszych klas wieku, rosnące na mieszanych borowych i lasowych siedliskach wilgotnych z dużym udziałem podszytów i podrostów z ciekawą florą runa i bogatą fauną. Występuje tu bóbr, wilk, a nad stawami występuje ptactwo wodne. Rzeczka Smarkata tworzy liczne meandry i zakola, miejscami posiada głęboko wyżłobione koryto, obok którego występują zalane wodą starorzecza. Wody tej rzeczki są wysokiej klasy czystości, stwierdzono w nich występowanie raka stawowego Astacns lepodactilus. Rzeczka stanowi granicę z obrębem Babule Nadleśnictwa Nowa Dęba.